clear the mind

Met stevige passen beende hij over de buitenplaats, hij was kwaad. Woedend misschien wel blind van woede. Zijn diepblauwe ogen waren gesloten, zijn gezicht droeg een pijnvolle uitdrukking met zich mee. Toen zijn vrienden erachter kwamen wat zijn zogenoemde verslaving was hadden ze hem allemaal de rug toe gekeerd. Waarom was zijn verslaving zo vreemd, iets wat zo normaal was voor mensen onder zijn leeftijd was nu vreemd. Hij bald zijn vuist en je zag hoe de spieren in zijn arm een voor een aanspanden. Hij liep hier nu al een poosje, de bewaking hield hem met een scherp oog in de gaten zeker omdat hij er duidelijk woedend uitzag. Diep ademde hij in en uit in een poging om zichzelf te kalmeren. Ze hadden hem allemaal veraden niemand had hem meer willen kennen na dat ene incident. Hij bleef kort staan, een koel briesje streek door zijn haar en gleed over zijn gezicht. Het werkte iets maar herinneringen overspoelde zijn hoofd, sinds wanneer was hij eigenlijk verslaafd te noemen. Vanaf toen hij geboren werd, of vanaf het moment dat hij het had gedaan, of al eerder toen hij erover fantaseerde. Hij wist het niet en ze waren het ook niet echt van plan uit te leggen. Een grote stenen muur rees voor hem op, duidelijk het einde van het terrein. Hij bleef vlak voor de muur staan, zette zijn handen tegen de muur aan en leunde er tegen. Zijn ogen nog steeds gesloten en zijn hoofd wat omlaag hangend. In de woede vlaag die nog steeds door hem heen raasde trok hij zijn arm met de gebalde vuist naar achteren en liet hem met een noodgang op de muur afgaan, een klap was te horen. Zacht gekraak te voelen en een pijnscheut schoot door hem heen. Hij opende zijn mond om een zachte kreet uit te kermen, maar al snel klemde hij zijn kaken weer op elkaar. Hij pakte met zijn tanden een stukje lip vast en beet er net zo hard op todat de pijn in zijn hand niet meer te voelen was. De smaak van bloed vulde voor een kort moment zijn mond, een ijzige smaak heel apart. Sommige vonden het lekker anderen niet, Damon intresseerde het eigenlijk niet. Hij zuchtte diep en keek naar zijn hand, uit de plek waarmee hij de muur het harst had geraakt stroomde rijkelijk bloed waardoor hij niet goed kon zien hoe ernstig het nou eigenlijk was. Hij draaide zijn hoofd, zag de bewaking kijken maar hij knikte kort naar ze. Hij zou straks wel naar de dokter gaan om naar zijn hand te laten kijken. Nu , op dit moment, wou hij nog even buiten zijn. Nog even vrij rond kunnen lopen en genieten van de frisse lucht. Want zodra hij binnenkwam overheersde de heerlijke geuren van alle meiden die er rondliepen. En speelden zijn hormomen tot een zekere enorme hoogte op en kon hij zich nauwelijks beheersen. Het had zijn vervelende kanten zijn verslaving.. Maar uiteindelijk overheersde het geweldige gevoel dat hij ervan kreeg, wat andere kregen door middel van drugs of roken kreeg hij door zijn ding te doen. Hij liet zijn schouders wat hangen, zijn zwarte haar werd door de wind door de war geblazen. Hij hoorde een deur open gaan, voetstappen weerklonken en de deur sloeg weer dicht. Hij zuchtte en hief zijn hoofd een aantal meter verderop stond een meisje, hij gokte iets jonger als hij. Waarschijnlijk maar een jaartje of dat nog niet eens. De bloedende en toch vrijwel pijnlijke hand deerde hem al niet meer en kreeg geen aandacht meer. Hij ging tegen het muurtje staan waar hij net nog tegen aan had geslagen en leunde daar tegen aan.

[~ Kate ]

Damon had het meisje gevolgd die het buitenterrein had betreden. Iedere beweging werd door zijn ogen opgevangen. De bewaking was haar achterna aan het staren, die smerige pedo’s. Hij moest echt wel toegeven dat ze er erg lekker uit zag. Lang , slank , misschien zelfs wel mager te noemen, lang zwart krullend haar. En prachtige ogen. Ja het ging hem toch echt om de ogen hij hield van ogen. Ze begon een stukje te joggen, ze leek helemaal in zichzelf op te gaan en dat was ook wel logisch. Vele meiden zoals die nu voor hem vonden zichzelf heel wat , ze waren vaak ook enorm knap en zo ook zij. Maar dat nog hoefde ze er niet zo mee te pronken. Hij zuchtte eventjes, zijn hand begon te tintelen van dat wat normaal pijn had moeten doen, maar het tintelende gevoel dat door hem heen stroomde nam de overhand. Hij sloot kort zijn blauwe ogen, simpelweg vertrouwend op zijn gehoor. Na een poosje opende hij zijn ogen weer. Hij zag dat het meisje hem had opgemerkt en op hem af kwam, langzaam gleden haar ogen richting zijn hand en zag dat ze even terugdeinsde maar uiteindelijk toch doorliep. Een kort glimlachje trok over zijn gezicht. Een zachte ‘hee’ verliet haar keel, een stem die perfect bij de rest paste. Zacht en met een heerlijke toon. Hij hief zijn hoofd en keek vanaf zijn zittende positie naar het ranke figuur voor hem, zijn ogen gleden langzaam over haar lichaam. Alsof het zijn handen waren die haar overal aanraakte om alle delen te leren kennen. Langzaam maar zeker gleden ze omhoog, langs alle vrouwelijke lichaamsvormen die ze bezat. Een zacht perzikhuidje kwam in zijn gezichtsveld en een paar grote katachtige ogen was uiteindelijk het enigste dat hij nog zag. Zijn helderblauwe ogen staarden er onbeschaamd in. Hee Antwoord hij kalm met zijn charmante stem met aangename tonen.

Hij snapte het niet, zo’n mooie meid en dan nog keek ze zo gekweld toen hij zijn ogen rijkelijk over haar lichaam liet glijden. Maar kort daarna liet ze zelf haar ogen over hem heen glijden. Hij grinnikte kort en zacht. Zoveel handelingen die ze uitvoerde en nog altijd volgde hij ze met zijn ogen. Een aparte maar lekkere geur drong zijn neus binnen, ze had zeker een lekker luchtje op of het was gewoon haar eigen geur die zo sterk was. Hij glimlachde warm naar d’r en vroeg zich af waarom ze eigenlijk niet gewoon ging zitten. Ze had naar hem geglimlacht met een rij witte tanden, opzich niet heel bijzonder en zo vatte hij het dan ook niet op. Hij liet zijn hand door zijn ravenzwarte wat warrige haar gaan. Een koel briesje streek langs zijn gezicht, speelde kort met zijn haar. Hij rilde kort want het werd toch redelijk koud nu. Hij zou al naar binnen zijn gegaan als het meisje voor hem niet op hem af was gestapt. Toen een van de bewakers naar haar wees zuchtte ze geirriteerd en rolde met haar ogen. Hij grinnikte kort, Smeerlappen zei hij er zacht achteraan. Ze stelde zich kort erna voor als Kate. Hmm wel een naam die bij haar paste vond hij, eentje die het geheel maakte zoals het was. Haar houding leek wel compleet te veranderen minder hard en afstandig. Hij glimlachde warm en gebaarde dat ze ook kon gaan zitten. Toen ze vroeg of hij allang hier was dacht hij even na Ik geloof een week ofzo.. Of een halve week, de tijd lijkt hier zo traag te gaan in dit verotte hok zei hij lichtelijk geirriteerd. Ze had het op een zachte toon gezegd, even deed ze haar kleding goed al had dat voor hem niet gehoeven. Een haast genietende rilling trok door zijn lichaam, hij zuchtte zachtjes. Hij kon zich zo vaak niet goed genoeg in houden. Hij leek zo normaal maar ondertussen had hij overal zoveel moeite mee, maar dat liet hij niet merken.

Ook hij staarde maar wat voor zich uit, zijn helderblauwe ogen diep in de verte starend. Hij had zijn armen over elkaar geslagen , zijn armspieren bolde hierbij wat op. Kate bevestigde wat hij had gemompeld, het waren zeker smeerlappen. Wat nou hier om te helpen, ze vonden het vast alleen maar geweldig om naar de best aantrekkelijke meiden hier te staren en de jongens die problemen maakte maar te kunnen slaan en ruwweg te kunnen behandelen. Smeerlappen dat waren het zeker ja. Nee hij was hier echt nog niet zo lang, hij had nog niks verkeerd gedaan, behalve net zijn hand stuk geslagen dan. Maar nog niks tegen anderen, hij had zich afzijdig gehouden. Was enkele meiden tegen gekomen maar had zich gelukkig in kunnen houden, waarom was hij dan ook op een gemengde kliniek geplaatst en niet in een kliniek alleen voor jongens. Hielden ze ervan om hem te irriteren en zo veel invloeden te geven waardoor hij nog een keer zou doorslaan. De behoefte voor hem naar sex was zo groot, in ieder meisje die hij tegenkwam zag hij een partner. Nou ja een partner gewoon iemand voor de nacht om zichzelf mee te vermaken. Kate had met een woedende blik naar de bewakers gekeken, hij grinnikte kort. Hij kon haar blik wel begrijpen. Ze vertelde hem dat ze hier al een jaar zat, hij was wel benieuwd waarom maar een vermoeden had hij eigenlijk wel. Ze had diep gezucht voor ze zich weer naar hem keerde. Ze vroeg hem hoe hij heette. Hij richtte zijn helderblauwe ogen op haar grote groene ogen. Hij hield zijn hoofd een tikje schuin. Ik heet Damon zei hij zacht, daarna de beweging volgend van haar vinger. Een klein hartje verscheen in het zand hij vroeg zich af waarom, maar hij zou het niet vragen. Misschien niet gepast om te vragen.. begon hij terwijl hij zijn blik afwendde. waarom zit je hier dan ? hij bracht het voorzichtig in de hoop dat hij het nu niet verpest had en dat ze nog even in zijn gezelschap bleef.

Hij bleef kalm kijken naar de bewegingen die Kate maakte, ze was zeker prachtige om te zien. Dat moest hij toegeven maar voor een keer keek hij daar niet naar. Ze tekende nog een aantal hartjes eromheen, had ze een liefde buiten de kliniek. Had ze liefdesverdriet, of was ze gewoon vanuit verveling aan het tekenen. Achja het maakte ook niet heel veel uit, het was niet iets waar hij naar zou vragen. Ze haalde wat zwarte plukken haar voor haar gezicht weg, lang zwart haar dat vanaf zijn plek wel van zijde leek. Zo makkelijk viel het terug op zijn plek. Hij grinnikt eventjes, aangenaam dan maar. Alsof het een straf moest wezen voor d’r, ze was tenslotte degene die op hem af was gelopen het was niet dat hij haar geroepen had ofzo. Ze leek niet bepaald blij te zijn met zijn vraag maar antwoorde er wel op, ze had anorexia. En nu hij zijn blik nogmaals kort over haar heen liet glijden werd het hem nog duidelijker, het was geen vermoeden meer. Nu snapte hij ook waarom ze daarstraks nogal ongemakkelijk had gekeken toen hij haar uitgebreid in zich op had genomen, hij had wel gehoord over anorexia, maar dat waren de standaard verhalen. Ze vonden zichzelf te dik en kotsten al hun eten meteen weer uit. Wat er verder allemaal voor gevoel achter zat had hij geen besef van. Ze vroeg wat voor probleem hij had waarom hij hier zat. Een vreemde blik gleed door zijn blauwe ogen, ze had het hem verteld dus hij was haar een antwoord schuldig, maar waarschijnlijk zou ze van hem afdeinsen zodra hij het verteld. Nou ja het zou toch wel uitkomen over een poosje dus waarom niet nu alvast. Hij draaide zich naar Kate toe trok zijn knieen wat op. Ik heb een sex verslaving.. zei hij zacht op een voorzichtige toon. Als je bang bent en gillend weg wilt rennen mag dat hoor zei hij er wat spottend achter aan.

Hij keek even wat verbaasd op toen ze wat gekweld haar hoofd wegdraaide, hij had de blik in haar ogen wel gezien. Het enigste waar hij op lette waren meiden hun ogen. Daar viel hij echt voor ,tuurlijk een goed en lekker lichaam hielp er zeker ook wel bij maar ogen waren voor hem het belangrijkst. Hij keek even opzij, de neiging om een arm om d’r heen te slaan en d’r tegen zich aan te drukken. Een troostende knuffel.. Misschien meer maar dat was iets waar zijn lichaam over dacht. Het was zo verschrikkelijk irritant, zijn lichaam die altijd maar meer wou. Zijn hoofd en verstand die gewoon normaal vrienden wou kunnen zijn met meiden, die ook gewoon een vriendschappelijke knuffel kan geven. Maar hij kon het niet, het koste hem teveel moeite waardoor hij het niet eens zou proberen. Haar hand kwam tegen zijn hand aan en hij keek haar even recht aan. Ze bloosde lichtjes, hij grinnikte maakt niet uit Ze reageerde nogal heftig op zijn verslaving maar ze antwoorde er zo serieus als maar kon op. En ze vond het niet erg, ze raakt er niet door afgeschrikt.. Althans dat dacht hij. Hij grinnikte ook even, een parfum verslaving.. Dat moet erg zijn. De glimlach bleef verdwaald rond zijn lippen hangen toen ze ineens op stond. Hij keek verschrikt op en keek omhoog vanuit zijn zittende positie, was zijn verslaving dan toch te erg voor haar. Hij zuchtte zachtjes tot hij hoorde dat ze vroeg of hij mee een stukje wou lopen. Hij glimlachde en stond op, tuurlijk zou hij meelopen, hij vond het gezellig en niet veel durfden in zijn bijzijn te zijn. Hier leek iedereen elkaar te accepteren geen problemen om elkaar verslaving, niemand die je aankeek omdat je ergens problemen mee had. Misschien was het hier uiteindelijk wel beter als buiten de kliniek. Niemand die je beoordeelde en niks met je te maken wou hebben om dat wat je mankeerde. Hij zuchtte zachtjes en liep een paar passen wat sneller door zodat hij naast haar kwam te lopen. Zijn ogen gleden door de buitenplaats, diverse bewakers keken hen wantrouwig na, die wouden zeker liever op zijn plek lopen. Hij grinnikte zachtjes en keek even vanuit zijn ooghoek opzij. We moeten mooiere plekken hier krijgen, een bos of toegang tot het strand ofzo.. Veel betere plekken om een stukje te lopen. zei hij zacht.

Langzaam liepen ze voort, pas voor pas. Het buitenterrein was niet groot, eigenlijk niks als je erover na dacht. Je kon er ongeveer net je kon keren. Zonder er wat aan te kunnen doen hield hij een stap in en wierp eens een blik op die van kate, hij grinnikte kort. Juist kate kon haar kont d’r wel keren. Snel deed hij de pas weer naar voren in de hoop dat ze het niet gezien had. Op zijn woorden dat hij liever naar het strand ging antwoordde ze wat hoopvol, maar het end werd zachter en bezat een vreemdere toon. Hmm met mij al chapperone moet het mogen toch hij lachde hardop , hij bezat een aangename lach niet eens waarvan je zoiets hebt van, stop eens met lachen simpelweg omdat je je irriteerd aan de lach. Hij zuchtte zachtjes maar ze had wel gelijk, als hij naar het strand mocht zou het al helemaal niet met Katé mogen.. Met zijn verslaving en dan alleen naar het strand met een meisje ze zouden zijn nek omdraaien. Maar hij zou er alles voor doen om weer eens op het strand te mogen lopen. Om de frisse zilte zeelucht door zijn haar te voelen waaien. Even lekker uitwaaien, je gedachtes meelaten voeren op de wind. Hij keek opzij, werd uit zijn gedachtes gehaald door haar vraag of hij mee ging naar de kantine. Hij merkte ineens hoe fris het was geworden en hij ging gretig op haar aanbod in. Hij knikte instemmend. Is goed, het word al frisser hierbuiten en er is hier nou bepaald niet veel te doen.. Nou ja, er is hier sowieso eigenlijk niks te doen vervolgde hij er sarcastisch achteraan. Ze draaide zich doormiddel van een bochtje lopen om en liepen richting de deur die ze naar de kantine zouden laten. Hij opende de deur en liet haar voor waarna hij volgde.

Hij grinnikte, kalm liep hij achter kate aan, het niet kunnen laten zijn blik gretig over haar heen laten glijden. Ja het was moeilijk, en ja misschien had hij er beter voor kunnen kiezen om weg te gaan, om het hierbij te kunnen laten en naar zijn kamer te gaan. Maar daar was Steffi en op het moment wou hij het liefst alleen zijn maar hij wou Kate ook niet alleen laten, daar was het ook weer te gezellig voor. Hij nam plaats aan het tafeltje waar ze naar toe was gelopen en keek omhoog. Ze vroeg wat hij wou drinken, hij wou aanbieden om te betalen maar aan de blik in haar ogen merkte hij al dat ze dit niet zou apprecieren en dus liet hij het maar. Doe maar een colaatje zei hij glimlachend. Hij volgde haar bewegingen die richting de bar leidden. Haar lange zwart bruine haren golfden achter haar aan, haar ranke misschien zelfs een tik magere figuur was duidelijk te zien onder te kleren die ze aanhad. Hij zuchtte eventjes en sloot zijn ogen, beelden schoten door zijn hoofd. Steffi, Kate, Zélie Sharlene tot nu toe was hij alleen maar meisjes tegengekomen, had nog met geen enkele jongen kennis gemaakt. Maar die zouden zijn verslaving ook niet zo opvatten zoals hun hadden gedaan, enkele het misbruiken. Zélie had hem half gedwongen zich te laten gaan, gaf hem geen kans om tot zichzelf te komen. Hij zuchtte bij die gedachtes, hij wist dat ze zich er enorm verrot onder had gevoeld. Het had d’r pijn gedaan dat wist hij zeker, ze had zich geen enkel moment kunnen ontspannen. Maar hij had het haar gezegd, het had niks voor hem betekend, hij had het niet eens gewild. Hij opende zijn ogen bij het horen van geluid, het was Kate die terug was gekomen. Zijn ogen staarden in haar katachtige groene ogen. Prachtige ogen besloot hij nogmaals. Een warme glimlach sierde zijn lippen die speciaal aan haar gericht was. Geweldig dankje, niet veel meiden betalen het drinken. hij grinnikte en nam een vervrissende slok van zijn drinken. Niet dat Kate zoals alle anderen was. Ze was gaan zitten, en hij strekte zijn benen iets waarbij hij haar been perongeluk raakte met de zijne. Zijn ogen gingen snel van onder de de tafel naar Kate. Sorry zei hij verontschuldigend, hoewel hij niet dacht dat ze het erg zou vinden. Is er hier in de buurt ook een bioscoop ?? Weet je dat toevallig vroeg hij haar, terwijl in zijn ogen een vragende blik te vinden was.

Kate knikte, stond op en liep richting de bar. Haar voeten kwamen bijna onhoorbaar op de grond, de schoentjes die ze aan had maakte dan ook geen enkel geluid zodra ze liep. Zodra ze was aangekomen bij de bar, nam ze plaats op een stoel en wachtte tot de barman haar richting op gelopen kwam. Een kleine glimlach verscheen rond haar lippen toen hij haar bestelling vroeg, even dacht ze na. ''Een cola en een water alsjeblieft.'' Kate legde vijf euro op de bar, nam de cola en water aan en greens even kort toen ze twee euro terug kreeg. ''Bedankt.'' Riep ze nog snel, waarna ze met de twee glazen in de richting van Damon liep. Glimlachend zette ze de cola voor zijn neus, nam een slonk van haar water en keek even op haar mobiel wie haar nou weer had gesmst. Toen ze een naam zag staan die ze liever nooit meer zag en las, stopte ze haar telefoon weer terug in haar bh. Tevreden nam ze een slokje van haar water, voelde hoe haar droge mond gesmeerd werd en rilde eens. Kort grinnikte ze eens, hij had gelijk. Er waren maar weinig meisjes die betaalde. ''Achja. Die drie euro kan ik echt wel missen en ik ben niet zoals andere meisjes.'' Gaf ze als reactie, terwijl ze met haar hand even door haar donkere haren ging. Het was buiten echt koud, want eindelijk begon Kate het wat warmer te krijgen na het korte wandelingetje buiten. Toen ze haar blik naar het raam liet glijden, zag ze dat het buiten al schemerig begon te worden. Damn, dan moest ze zo dadelijk al terug naar haar kamer. ''Ik helemaal niet naar mijn kamer.'' Floepte ze er toen uit, waarna een onschuldig glimlachje met haar lippen speelde. Kate voelde hoe het been van Damon tegen de hare kwam, maar al snel verontschuldigde hij zich waarop Kate even greens. ''Maakt niet uit.'' Zei ze zacht, waarna ze aandachtig naar zijn volgende woorden luisterde. ''Ik heb geen idee, zal wel toch? Hoezo?'' Vroeg ze hem, terwijl een nieuwsgierige blik in haar ogen stond.

Hij grinnikte, het maakte d’r inderdaad zoals hij al had verwacht niet uit dat hij met zijn been tegen de hare kwam. Maar voor hem was het iets moeilijker.. Het liefst had hij hem daar gelaten, had hij sowieso meer uitgehaald. Dat wat hij sowieso bij zo’n beetje ieder meisje zou hebben gedaan. Kort zuchtte hij , zacht en bijna onhoorbaar. Haar reactie over dat ze echt niet was zoals alle andere meisjes grinnikte hij hij wist het wel dat had ze niet hoeven te zeggen. Hij voelde zich prettig bij haar, had amper last van zijn verslaving, moest zich niet zo overdreven in te houden. En dat terwijl ze eigenlijk bloed mooi was, er waren er niet heel veel zoals haar. Op die ene na die hier ook zat, hij twijfelde in het begin of ze niet gekloond waren maar ze moesten in ieder geval wel zussen zijn. De warme glimlach was niet van zijn gezicht te slaan, niets kon dit nu nog verpesten. Alhoewel.. Tot het personeel ze naar hun kamer stuurde. Ze zei plotseling, ik helemaal niet naar mijn kamer waar het vandaan kwam had hij geen idee maar het was redelijk lachwekkend. En voor een korte poos lachde hij dan ook hardop. Zijn vraag of er een bioscoop was werd een beetje verbaasd opgenomen maar ze dacht zelf van wel, hij grinnikte . Mooi zo. “ Nou ik ga graag af en toe naar de bios om een filmpje te kijken en met gezelschap is het nog leuker “ gaf hij als antwoord, hij richtte zijn ogen straks op de hare, en hoewel ze daar niet vanaf weken gaven ze een duidelijk beeld door. Zijn hele houding was uitnodigend. Hij zuchtte diep toen hij vele voetstappen hoorde, het geluid van het personeel dat luid de kantine naderde was overwelmend en zei genoeg om te weten dat ze zo weg moesten en anders weggesleept worden. Hij wierp een geirriteerde blik naar het personeel. “ zooo… irrritant die gasten “ zei hij op een chagerijnige toon maar Kate zou wel weten dat het niet voor haar was.

Kate had haar zus al een hele tijd niet meer gezien, misschien dat ze haar morgen wel op zou zoeken. Nu wilde ze zeker niet weg, want ze vond het gezellig met Damon en dat zou ze nu niet verpesten. Ze nam nog een slok van haar water en pakte vervolgens haar mobiel weer, om een smsje naar Claudia te sturen. Zodra ze daar klaar mee was, gleed hij weer terug in haar bh en ze gaapte eens. Kort moest ze even grinniken toen ze hoorde wat Damon zei, ze vond het anders niet erg om met hem mee te gaan hoor. ''Da's toevallig, ik ook.'' Antwoordde ze, waarna ze nog een slok van haar glaasje water nam, die nu op was. Jup, water was het enigste wat ze dronk. Alleen al omdat ze bang was van cola, sinas of andere frisdranken aan te komen en dat wilde ze vermijden, het was immers haar verslaving. Een diepe zucht glipte tussen haar lippen door, terwijl ze stiekem nog steeds verlangde om heerlijk een avond alleen met een jongen te zijn. Buh, waarom dacht ze daaraan? Geïrriteerd veegde ze een lok haar uit haar gezicht, beet even op haar onderlip en keek toen richting de kantine deur, voetstappen van het personeel kwamen luid tegen de grond. Kate keek even richting Damon, schudde haar hoofd en richtte haar blik weer op het personeel. ''Het ziet ernaar uit dat we moeten gaan. Maar ik vind het net zo gezellig.'' Merkte ze meteen op, terwijl ze zag hoe het personeel hun richting op liepen. ''Jullie moeten gaan.'' Hoorde ze hen zeggen, Kate draaide haar hoofd omhoog en keek even glimlachend naar hem. ''Ik moet helemaal niks, het is al erg genoeg dat ik in deze rot kliniek zit.'' Vuurde ze terug, waarna ze het laatste beetje uit haar glaasje met water nog opdronk. Glimlachend keek ze even naar Damon. ''Als je wilt kun je mee naar mijn kamer ofzo? Of wil je gewoon naar je eigen kamer, zeg het maar.'' Vroeg ze vervolgens.

Zijn ogen gleden rond, diverse anderen maakte enorme stampij om het naar hun kamer gaan. Hij gedroeg zich bijna altijd, een van de weinige dingen waar je hem op kon pakken was tegen muren,deuren,kasten of kluisjes slaan of te intiem bezig zijn met een meisje. Tja het was nou eenmaal zijn verslaving en hij kon er niks aan doen. Nou ja, zo af en toe kon hij het wel. Maar WOU hij het niet. Hij zuchtte zachtjes zijn blik gleed terug naar Kate, die had toegegeven dat ze ook graag naar de bios ging. Hardop lachtte hij even beide hadden ze de hint ook door dat ze maar eens samen naar de bioscoop moesten gaan. Ook hij nam regelmatig een grote slok van zijn cola, bang zijn dat hij aan zou komen hoefde hij niet. Hij kwam sowieso niet snel aan, en hij trainde ook genoeg om dat colaatje er weer af te trainen. Kort grinnikte hij toen er een gevecht aan de gang was aan de andere kant van de kantine. Dat er iemand van het personeel bij hun was komen staan had hij niet door tot de schelle stem zijn oor binnendrong. Hij snoof geirriteerd en draaide zich om, stond op waarbij hij op de vrouw neerkeek. Hij was een kop groter en een stuk breder aan spieren. “ blijf je hier toestaren of ben je bang dat we door het keukenraampje naar buiten klimmen en ontsnappen ofzo, de weg naar onze kamer weten we nog altijd, we leiden niet aan dementie en daarbij ben ik een uitstekende Chapperonne Hij stak zijn hand uit naar Kate en maakte een kleine buiging. “ Gaat u mee schone dame “ vanuit zijn ooghoek keek hij naar de vrouw van het personeel die een beetje beschaamd toekeek maar ondertussen op hem lette dat hij niet te ver ging. Nogmaals zuchtte hij en wierp een geirriteerde blik naar de vrouw. Hij dronk zijn laatste slok cola en zette het glas met een klap neer op de tafel. “ gaat u mee, of moet ik u over mijn schouder gooien “ zei hij uitdagend tegen Kate. Terwijl op zijn gezicht een brede grijns stond. “ Ik ga wel even mee naar jou kamer, ook ik vond het net gezellig “ zijn grijns gleed terug naar een warme glimlach en toen ze zijn hand vastpakte, trok hij haar ietsjes overeind richting zich en keek haar strak aan. Recht in haar ogen, moest hij eigenlijk wel mee naar haar kamer gaan.. Was het wel een slimme actie of moest hij het laten. Hij besloot het later wel te zien, hij kon altijd nog gaan. En met die gedachte liepen ze door de lange witte gangen waar aan weerszijden de kamers zich bevonden.

Het was lang geleden dat ze het zo naar haar zin had gehad met een jongen, want de meeste wilde maar een ding; haar lichaam. Of Damon dat ook wilde wist ze niet, maar ze had zo de indruk van niet. Hij was telkens nog lief voor haar geweest en wilde haar niet meteen bespringen, wat ookal een hele goede eerste indruk gaf bij Kate. Een spottende lach verliet haar mond toen ze zijn woorden hoorde, meteen sloeg ze haar hand voor haar mond en knikte hevig, jazeker. Damon was een van de beste Chapperonne die je je kon wensen. Een kleine grinnik kon ze niet onderdrukken toen hij vroeg of ze mee ging, glimlachend knikte ze eens. ''Maar natuurlijk.'' Kate legde haar hand in de zijne en voelde hoe hij haar omhoog hees, zijn woorden deden haar even grijnzen. ''Wat jij wilt.'' Greens ze en samen met Damon liep ze richting haar kamer. Zuchtend haalde ze de sleutel uit haar zak, terwijl ze nog steeds de hand van Damon vasthield. Kate draaide de deur open, liep naar binnen en trok Damon zachtjes mee, deed de deur weer dicht en liep vervolgens richting de bank en samen met Damon plofte ze erop. ''Wil je nog wat drinken of te eten ofzo?'' Vroeg ze hem, waarna ze richting de keuken liep en voor haarzelf nog een glaasje water in schonk. Eten ging ze niet, ze had geen honger en haar verslaving hield alles natuurlijk tegen. Kate nam in de keuken een slok, pakte een parasetamol, legde hem op haar tong en slikte hem met een grote slok water in. Zo, dan zou die verrekte koppijn ook snel weer verdwijnen, want wat had ze daar een hekel aan. Wachtend op een antwoord van Damon bleef ze in de keuken staan, zodat ze meteen wat te drinken voor hem in kon schenken.

Hij grinnikte nog wat na toen ze door de gangen liepen, het voelde alsof hij weer een jaar of 10 was. Toen hij nog onbezorgd kon spelen, toen hij nog een beste vriendin had gehad. Waarmee hij elke dag had gespeeld tot hij meer probeerde, tot zijn lichaam zijn verstand had overgenomen. En toen was het alleen maar bergaf gegaan. Hij zuchtte onhoorbaar en keek toen op toen ze stil stonden. Kate opende de deur van blijkbaar haar kamer, het viel niet op dat ze zijn hand nog steeds vast hield. Het voelde zo normaal dat het niet eens voelde alsof ze elkaars handen vast hielden behalve het warme tintelende gevoel dat vanaf zijn hand door zijn lichaam trok. Hij werd zacht mee de kamer ingetrokken, ze liepen richting de bank waar ze neerploften. Kate liep richting de keuken terwijl ze vroeg of hij nog wat drinken wou. Maar zijn dorst die daarnet nog bijna ondraagbaar was , was verholpen. De cola had genoeg geholpen en hij dronk niet mega veel. Nee dank je ben niet zo van de late avond snacks, niet goed voor me en hij klopt lachend op zijn gespierde buik. In zijn ogen was een schittering te vinden eentje die niet snel in zijn ogen verscheen. Eentje die de gepijnigde blik verdween en plaats maakte voor plezier, voor een blik die duidelijk maakte dat hij zich ontspannen en goed voelde. Hij glimlachde en zakte ietjes onderuit. Hij had hier rustig in slaap kunnen vallen maar het aanbeeld van Kate hield hem wakker. Ze slikte naar zijn idee een paracetamol of zoiets, waarna ze naar de bank terug liep. Niet goed wetend wat hij moest doen bleef hij haar met zijn zachte blik aankijken. Hij ging iets schuiner zitten zodat hij haar beter kon aankijken. Hij durfde niet teveel te doen, voor een keer waren zijn hormonen onder controle, en dat wou hij niet verpesten. Hij wou het sowieso niet verpesten hij wou niet dat ze boos op hem werd of dat een verkeerde handeling teveel was.

Al snel hoorde ze hem zeggen dat hij niet hoefde, dus liep ze terug naar de bank en plofte langs hem. Met de afstandbediening zette ze de tv aan en zapte naar MTV, waar ze hem op liet staan. Het volume stond zacht en er was een liedje op die ze toevallig niet kon, maar hij klonk wel leuk. Terwijl ze met haar vingers op de leuning van de bank tikte, op het ritme van de muziek, zag ze dat Damon iets naar de zijkant kantelde, om haar misschien beter aan te kunnen kijken ofzo. Een kleine glimlach stond rond haar lippen, alles voelde zo enorm vertrouwd. Zou ze? Nee, ze wist wat zijn verslaving was en ze kon het niet maken zo ver te laten komen. Kate ging met haar hand eens door haar haren, keek naar haar kleine kitten die miauwend op haar schoot gesprongen kwam en aaide het grijze beestje eens over zijn koppie. ''Hee lieffie.'' Zei ze zachtjes, waarna ze hem een kusje op zijn hoofd gaf. Meteen keek ze weer naar Damon, glimlachte eens warm en schoof wat zijn richting op toen Bentley, haar katje, langs haar en de leuning wilde liggen. Haar been raakte die van Damon, maar voor haar had het geen betekenis, het voelde gewoon zoals vrienden. Of ze ooit meer dan vrienden zou willen zijn met hem kon ze nu niet zeggen, hij was een toffe gast en ze kon het goed met hem vinden, maar Kate was absoluut niet snel verliefd. Wel had ze zin om heerlijk met hem te knuffelen, maar iets van angst bekroop haar. Zijn verslaving was immers Sex, zou hij dan niet meer willen dan alleen knuffelen. Ze waagde het er maar op, Kate legde haar hoofd op zijn schouders, trok haar benen op de bank en zorgde dat ook Bentley nog goed lag. Als hij maar niet boos zou worden of wat dan ook, knuffelen kon immers geen kwaad toch? Voor haar iniedergeval niet, maar hoe dat voor Damon voelde wist ze natuurlijk niet. Zij had Anorexia, een hele andere verslaving dan hij..

Kalm bleven ze samen zitten op de bank, mtv werd opgezet op een zacht geluidslevel. Hij sloot zijn ogen een kort moment, ging even op in zijn gedachtes. Maar het waren deze keer geen verotte gedachtes, het waren.. Jaa hij wist het niet. Voor een keer wist hij het niet, hij zuchtte zachtjes hoorde ineens een zacht gemiauwd en opende zijn ogen, een grijse kitten was op Kate haar schoot gesprongen een ongelovelijk schattig beestje. En het toverde automatisch een glimlach op zijn gezicht. Een zachte hee lieffie drong door tot zijn oren en hij greens even wat ze toch niet zag omdat ze haar blik op het kleintje gericht had. Ze kwam zijn kant een stukje opgeschoven hun benen raakte elkaar maar hij voelde niks geen brandende huid tegen de zijne geen rillingen die door zijn lichaam schoten geen gevoel alsof zijn hoofd een grote drukkende boel was die op het punt stond te ontploffen. Hij ontspande zich nog wat meer, zijn spieren ontspanden zijn hele houding. Ze leek kort te twijfelen haar hele houding vertelde het en 2 tellen later wist hij waarom ze twijfelde. Ze legde haar hoofd tegen zijn schouder en ging lekkerder op de bank liggen. Hij had zijn arm op de leuning liggen maar liet hem iets zakken en sloeg hem zo over Kate heen. Hij hoopte zo dat ze het goed op zou vatten, hij legde hem over de zijkant van haar lichaam, niet in de buurt van haar kont , niet in de buurt van haar borsten zo goed als hij kon liet hij haar merken dat hij zich in kon houden. “ zeggen als je het niet vertouwd “ mompelde hij zacht. Hij snoof eventjes een lekkere geur drong zijn neus binnen het moest Kate wel zijn besloot hij. Hij glimlachde, en bleef zo zitten. Zijn blik gericht op het beeldscherm maar er niet naar kijkend, hij staarde voor zich uit het beeld werd wazig en dan niet omdat er tranen zouden komen maar dat gebeurde simpelweg wanneer je lang voor je uit staarde zonder te knipperen. Hij haalde zijn linkerhand even door zijn warrige haar. Zijn ademhaling ging kalm en ritmisch door, een compleet beeld van pure ontspanning en het voelde ook goed. Hij had er totaal geen moeite mee, “ het voelt zo goed en makkelijk “ zei hij op zo’n zachte toon dat alleen Kate het zou kunnen horen en het was de waarheid.

Kort richtte ze haar blik nog even op haar kleine kitten, die tevreden als een klein hoopje lag te slapen. Gelukkig kwam hij een keertje niet zeuren om eten, want dat deed hij altijd als ze hier was met vriendinnen of vrienden. Een diepe zucht ontsnapte uit haar mond, Kate ontspande zich en voelde de arm van Damon om haar lichaam heen. Ze deed niks, genoot enkel van het samen zijn en van het knuffelen, wat ze immers allang niet meer had gedaan. Tot nu toe wist hij zich goed in te houden en Kate zou waarschijnlijk ook niet verder gaan, ze was niet iemand die meteen met jan en alleman stond te zoenen en naar bed ging, nee. Zo zat ze echt niet in elkaar, maar ze had wel vriendinnen die na een avondje stappen met een jongen mee naar huis gingen, met hem naar bed gingen en vervolgens niet meer van hen hoorde. Vaag, maar gelukkig was Kate niet zo. Meteen knikte ze toen Damon zei dat het moest zeggen als ze het niet vertrouwde, dat zou ze ook zeker wel doen. Het was niet zomaar iets, ze knuffelde wel met iemand die verslaafd was aan sex. Genietend sloot ze half haar ogen, kroop nog wat dichter tegen hem aan en rook zijn heerlijke parfum, wat alleen maar een voordeel was. Ja, dat was iets waar Kate echt op afknapte, jongens die stonken. Bah. Zelf had ze ook altijd heel veel parfum op, ze douchte zowat elke dag en dat vond ze ook nodig. Kate luisterde naar hem, grinnikte eens en dacht even kort na. ''Mooi toch?'' Was haar reactie, terwijl ze hem aan keek, haar diepe, groene ogen recht in de zijne gericht, wachtend op hij eventueel iets wilde zeggen. Zodra hij dat niet wilde, zou ze haar hoofd weer heerlijk terug op zijn schouder leggen natuurlijk.

~ Korte, maar moet naar school. :3

Zijn ogen gesloten, zijn ademhaling kalm en ritmisch, het tikken van de klok allemaal dingen die hem zo in slaap konden laten vallen. Naast het feit dat de drukking van Kate die tegen hem aan lag, onnatuurlijk was voor hem. Niet iets wat er dagelijks tegen hem aan zou liggen op deze manier, eigenlijk nooit op deze manier. Hij zuchtte zachtjes, zijn duim gleed zachtjes langs haar arm die naast de zijne lag. Ze kroop nog wat dichter tegen hem aan, dat hij het hiervoor wat koud had gehad merkte hij nu niks meer van. Hij had het bloedheet maar dat was niet waar zijn aandacht naar uit ging. Ze knikte als antwoord op zijn eerste vraag. En daar was hij blij om, anders zou hij hier niet lekker zitten. Hij ademde een keer diep in door zijn neus, op het laatste wat hij zei moest ze even kort grinniken waarna ze opkeek en mooi toch antwoordde. Ja het was mooi, het was heerlijk om eens zo te kunnen zitten. Dat hij dit al die tijd had moeten missen omdat hij de moeite niet nam om zich in te houden. Ze keek hem recht aan met haar grote groene ogen, het was zo makkelijk als hij zich maar iets naar voren boog kon hij d’r al kussen. Hij schudde zachtjes zijn hoofd en sloot zijn ogen gepijnigd, dat hij nou weer daaraan moest denken. Ja dat is mooi zei hij zachtjes bijna onhoorbaar. Maar hij wist zeker dat ze het zou horen. Zijn ogen gleden door de kamer, opzich een redelijk gezellige kamer. Maar hij wist dat dat vast wel een van de eerste dingen die Kate zou moeten hebben aangepakt, hij zag haar nou niet in een saaie rot kamer zitten. Ze had haar hoofd terug op zijn schouder gelegd, dat maakte het iets makkelijker voor hem.. Niet die enorme groene prachtige ogen die hem zichzelf lieten afvragen of hij hier wel moest zitten, of hij het zichzelf niet onnodig moeilijk maakte.. Achja dat deed hij ook maar hij zat wel lekker.